مروری برگذشته

ای بابا من هی میگم با این عکس های شما دل من اب میشه شما هر روز عکس های قشنگ تر میذاری ماشاالله از چشم بد دور باشه نه عزیزم من اهل مشهدم شمالی نیستم در مورد ترس محیا جان اصلا بهش اصرار نکن که بیاد پرنده ها رو ببینه یا بهش نگو چرا میترسی ترس نداره یا چیزایی از این قبیل شاید این حالت موقتی باشه و به خودی خود از بین بره ممکنه شما پدرش یا کسی که به محیا نزدیکه یه وقتی یه واکنشی از خودتون نشون داده باشین که تو ذهن محیا مونده و الان باعث ترسش شده اگر ببینه شما به عنوان مادرش به چیزی علاقه داری مسلما علاقه مند میشه به نظر من عروسک حیوانات براش بگیر و سعی کن باهاش بازی کنی یا این مدلهای رنگ امیزی که حیوانات مختلف داره و زیرش هم براشون شعر نوشتن شعرها رو با هم حفظ کنید و بعد مثلا در اولین فرصت که به جایی رفتین که حیون داشت بگین بهش یادته مثلا اون شعر مال اقا شیره بود بیا با هم برای این شیره بخونیمش !!!! یا بعد از یه مدت که شعرا رو یاد گرفت بگین دلت نی خواد بریم باغ وحش مثلا ببر ببینی یا خانم اردکه گفته من دلم برای محیا تنگ شده چرا اینقدر برای من شعر می خونه پیشم نمی یاد(مطئنم خودت جمله های بهتری پیدا می کنی !!!) .ولی اصلا در حال حاضر تحت فشار نذارینش حتی ممکنه بچه ای رو دیده باشه که از حیون ها می ترسه و این روش تاثیر گذاشته باشه به نظر من اصلا جای نگرانی نیست با بزرگتر شدنش و اشنا شدن بیشترش با حیوانات و اینکه ببینه شما هم حیوانات رو دوست دارین و اونها نمی تونن بهش اسیب بزنن همه چی درست میشه پ ن:اگر به عکس الینا روی اسب دقت کنی می بینی که اون هم زیاد خوشحال نیست!!!!! راستی عزیزم شما تو این مسابقه کذایی نی نی شکمو شرکت نکردین؟

چه خاطره ی شیرینی باز هم خدا را شکر.خاله جون به آسمون دل ما هم سر بزنی خوشحال میشیم اگه بخوام عضو آسمون دلمون بشی قبول میکنی؟

خانمی خوبی از خودته عزیزم نمی دونی چقدر به خوندن کامنتهات عادت کردم